Jakartaplezier

In tegenstelling tot wat de wereld mij vertelde, vond ik Jakarta eigenlijk best wel enig. Gebeurt tenminste wat.


Ik zou onze vriendin Iris ontmoeten in Bogor, dus daar was ik om 9:00 des ochtends. Helaas stond Iris in de file, en dus heb ik tot 16:00 gechilld en nieuwe vrienden gemaakt bij Gate 4 van de Botanische Tuinen. Ik kreeg ook een rondleiding door de tuinen van een security te scooter, en er was een Astridstraat en Astrid Square, dus eigenlijk was het best een leuke dag.

Achterop bij mister Security

In Jakarta logeerde ik bij Iris' hostgezin Kusuma, hoewel de oudste dochter deze achternaam niet in haar paspoort droeg, omdat mama dat vergeten was door te geven. Nu heeft ze geen achternaam. Dat vond ze wel jammer.
Het huis hing vol met prinsessenplaatjes, vooral in de badkamer, omdat het jongste dochtertje nogal fan was van Disneyprinsessen. Met 'jongste dochtertje' refereer ik dan naar een 18-jarige universiteitsstudente. Maar ik vind het wel stijl dat zij gewoon met haar prinsessentas naar campus gaat.

Opa (Bambang) was het geniaalst van het stel. Opa ging 5x per dag naar de Moskee en in zijn vrije tijd sliep hij of at hij vis. Af en toe leerde hij nieuwe Engelse woorden, en die zei hij dan heel de dag tegen ons ("Good luck eh, good luck!"). Dit zijn mama en opa:

"Don't forget me" zei hij toen ik wegging. Oh don't worry opa, I won't. 

Als culturele activiteit gingen we in het park liggen bij de Monas (Monument Nasional) terwijl we Indonesische les kregen van een goedlachse dakloze kerel met zonder tanden. De toren-van-Pisa-pose is ook de Indonezen niet vreemd, dus ik maakte een klassieke soortgelijke goedgelukte variant:

We hadden ook een keer kots gegeten:

Dubbel geparkeerd in Jaka? Dacht 't nie, deze mens douwt het dwarsliggende vehikel gewoon effe voor je aan de kant.

Beetje onduidelijk wel, maar het is een topsysteem

Lang verhaal kort: ik ging met Iris mee met haar stage en had een awesome tijd met haar vrinden en de HIV/AIDS-presentaties van de awesome kids hier. Ik ga "een week vrijwilligerswerk voor AIESEC" toevoegen aan mijn CV. Dat is geen grap. Sterker nog, dat staat al in mijn CV voor mijn masteraanmelding.

Iris en ik en de buren en opa. Ik had het denk ik weer 's warm. 

Ohja, ik was ook nog een dag in Yogjakarta en dat was best leuk. Ik ging naar de Borobudur en dat was wel een lache tempel, maar die 15 ekken die ik ervoor neer moest tellen, vond ik toch een beetje overdreven. Misschien ben ik ook niet echt een tempelmens. Meer een vulkaanmens denk ik. Een avonturier.

Ik vond het grappig omdat deze geen hoofd had

Deze bijvoorbeeld had zijn hoofd weer vastgelijmd, is meteen een stuk minder hilarisch

Ik had wel weer veel fotoshoots met de halve wereld. Zoals de security.

Security is een veel socialer beroep in Indonesie dan in Nederland, denk ik.

Ik vind persoonlijk dat rossig-halfkaal mij niet per se heel leuk staat. Misschien moet ik ook maar weer make-up gaan gebruiken, trouwens. 

Ik zag er wel nogal cool uit op weg naar de Borobudur:

Ik weet niet zeker of ik ook stoer probeerde te kijken. Dat is in ieder geval wel met vlag en wimpel gelukt. 

Nu nog 1 kek plaatje van de treinreis Yogja-Jakarta. Omdat het zo challenging was:

OH en een foto van Iris en men eige bij ons waterpolozwembad:

Ahhhh, lieeeeeeeef

THE END, nu ben ik in Laos herenigd met Maren. Meer daarover in de volgende aflevering.